دوش از بت من جهان چه می شد

وز ماه من آسمان چه می شد

در پیش رخش چه رقص می کرد

وز آتش عشق جان چه می شد

چشم از نظرش چه مست می گشت

وز قند لبش دهان چه می شد

از تیر مژه چه صید می کرد

وان ابروی چون کمان چه می شد

می شد که به لاله رنگ بخشد

ور نی سوی گلستان چه می شد

آن لحظه به سبزه گل چه می گفت

وز نرگسش ارغوان چه می شد

جز از پی نور بخش کردن

بر چرخ دوان دوان چه می شد

گر زانک نه لطف بی کران داشت

آن ماه در این میان چه می شد

بنمود ز لامکان جمالی

یا رب که از او مکان چه می شد

بگشاد نقاب بی نشانی

وین عالم بانشان چه می شد

شب رفت و بماند روز مطلق

وین عقل چو پاسبان چه می شد

از دیده غیب شمس تبریز

این دیده غیب دان چه می شد